Doodziek werd ik er van. Iedere keer weer die berichten op mijn Facebook Timeline, waarin mijn vrienden lieten weten hoever ze gevorderd waren met het spelletje Candy Crush. Totdat ik besloot om op een kloterige sneeuwdag in maart om ook maar eens het spelletje te downloaden. Toch eens kijken wat het spel dan zo leuk maakt. En ik zeg het erbij, ik ben geen spelletjesmens.
Welnu, ik heb het geweten. Ook ik ben inmiddels verslingerd aan het spel. Eigenlijk is het spel te simpel voor woorden. De opdracht is om snoepjes weg te spelen door op zijn minst rijtjes van drie dezelfde snoepjes aan elkaar te leggen. Heb je meer dan drie dezelfde snoepjes naast elkaar weten te leggen. Bingo. Dan krijg je extra candy om je nog sneller te ontdoen van al het snoepgoed. Op naar het volgende niveau.
Ieder niveau wordt moeilijker. In het begin hoef je slechts een aantal punten te scoren binnen een bepaalde tijd. Kind kan de was doen. Vervolgens blijken er een aantal snoepjes te blijven plakken in een laagje gelatine. Moet je je eerst ontdoen van de gelatine. Dan blijken er weer snoepjes in een soort van kooi te zitten. Ook die zijn te bevrijden. En nu ben ik ergens waar chocoladebrokken zich als een virus door mijn spel nestelen. Net een snoepje vrijgespeeld, ligt er opeens een chocoladebrok bovenop. Kan ik weer opnieuw beginnen. Boven level 100 schijnen er bommen bij te komen, die je razendsnel onklaar moet maken voordat ze exploderen en je het leven ontnemen.
Op de plattegrond kun je zien waar je bent. Level 52. Nog maar 193 levels te gaan… Dankzij een direct Facebook koppeling kun je op de kaart zien welke Facebook vrienden het spel ook spelen. Bijna iedereen staat boven mij. Een oud collega van mij zit al op level 177. Speelt op 3 devices tegelijkertijd. 3 x 5 levens. Hij heeft er vier weken over gedaan. Zijn vrouw heeft hem inmiddels verboden het spel te spelen waar de kinderen bij zijn. Niet het spel, maar de kids hebben zijn aandacht nodig! Mjn buurvrouw is al een week blijven hangen op level 65. Ze komt er niet doorheen. Ook met de hulp van haar man niet. Samen op de bank met de iPad spelen. Weer niet gehaald…
Eindelijk een snoepje dat niet slechts is voor de tanden, maar wel voor mijn gemoedsrust. Af en toe gieren de zenuwen door mijn keel. Ga ik het redden of niet? Nee, weer niet. Net 1 beurt te weinig over om het level uit te spelen. Weer opnieuw beginnen. WTF? Zijn mijn levens al weer op? Zal ik nieuwe levens kopen? Nee, daar verlaag ik mij niet toe. Toch maar weer de tijd uitzitten tot mijn levens worden opgehoogd… Grr. Frustratie alom. Geduld is een schone zaak.
Vanuit het spel kun je ook aan je Facebook vrienden vragen of ze jouw een extra leven of een toegangskaartje willen geven tot een hoger niveau. Zal ik het doen? Heb ik deze hulp echt nodig? Of kan ik het zelf? Ik geef het op. Wie van mijn Facebook vrienden helpt aan een nieuw leven? Ik moet door…