Op 19 augustus 2004 noteerde het aandeel Google voor het eerst op de Amerikaanse technologiebeurs Nasdaq. De beursgang van Google had destijds bijna geen doorgang gevonden omdat Larry Page en Sergey Brin vlak daarvoor een interview aan het tijdschrift Playboy hadden gegeven. Hiermee schonden ze de “rustige periode” vlak voor de introductie van een nieuw aandeel. Zo vlak voor de beursgang is het immers verboden om informatie te onthullen die de koers van het aandeel kan beïnvloeden. Om de gemoederen te sussen namen Page en Brin in allerijl het interview op in hun prospectus en kon de primaire emissie van aandelen Google alsnog plaatsvinden.
In het bewuste interview deed Brin de volgende uitspraak: “You want access to as much [information] as possible so you can discern what is most relevant and correct. The solution isn’t to limit the information you receive. Ultimately you want to have the entire world’s knowledge connected directly to your mind.” Met de bekendmaking van “Project Glass” is de visie van Brin een stapje dichterbij gekomen. Informatie wordt door een “wearable computing device”, in dit geval een bril, direct op het netvlies geprojecteerd. Met behulp van stemcommando’s is deze informatie aan te sturen. In een demonstratie video wordt onder andere getoond hoe in de nabije toekomst afspraken met vrienden worden gemaakt, hoe een route wordt uitgestippeld en bewandeld en hoe een uitzicht wordt gedeeld met de meeste dierbare vrienden. Google vraagt met deze video aandacht voor haar project en hoopt met de feedback van de kijkers een vliegende start te maken zodat in de toekomst een uiteindelijk commerciele release van het produkt binnen handbereik komt.
In 2009 maakte de wetenschapper Babak A. Parviz bekend dat hij erin geslaagd was om een lens te fabriceren waarin electronica ervoor zorgt dat een pixel op het netvlies van de drager wordt getoond. Het eindpunt van Google’s Project Glass zou wel eens een soortgelijke lens kunnen zijn.
Technologie wordt onzichtbaar
Op 22 februari 2012 publiceerde journalist Nick Bilton als allereerste over dit project in de New York Times. Het project zou zijn ontstaan in de gebouwen van Google X, het ultrageheime laboratorium waar ook het idee van de zelfsturende auto’s is ontstaan. Aan het hoofd staat Sergey Brin die zich eerder als volgt over het lab uitliet: “Where I spend my time is farther afield projects, which we hope will graduate to important key businesses in the future”. In dit gebouw probeert Google “out of the box” te denken, om de wildste dromen werkelijkheid te maken, om eens te meer haar innovatieve karaker te bewijzen. Op woensdag 4 april had Nick Bilton wederom de scoop en maakte hij als eerste Project Glass bekend. In het artikel laat Bilton een van de dragers van de bril aan het woord: “They let technology get out of your way. If I want to take a picture I don’t have to reach into my pocket and take out my phone; I just press a button at the top of the glasses and that’s it.”
Wat met bovenstaande uitspraak eens te meer duidelijk wordt, is dat technologie en de bijbehorende complexiteit steeds meer naar de achtergrond verschuift. De computer wordt als het ware onzichtbaar. Iets wat Donald Norman al in 1998 in zijn boek “The Invisible Computer: Why Good Products Can Fail, the Personal Computer Is So Complex, and Information Appliances Are the Solution” beschreef. Tijdens een van zijn laatste presentaties stond Steve Jobs letterlijk voor een kruispunt. Op het grote doek achter hem werd een wegwijzer met een tweetal richtingen geprojecteerd, die van technologie en kunst. Jobs zei hierover het volgende: “That it’s technology married with liberal arts, married with the humanities, that yields us the result that makes our hearts sing. And nowhere is that more true than in these post-PC devices.”
Technologie is een uitbreiding op de zintuigen
Direct na de dood van Steve Jobs wilde een journalist van het Algemeen Dagblad van mij weten wat Jobs’ grootste bijdrage aan de mensheid was. Dat is dus overduidelijk. Jobs heeft drie voor de hand liggende vingerbewegingen gepopulariseerd. Bladeren met je duim door toepassingen heen, op het scherm tikken voor een vergrotings-stap en het traploos vergroten van beeld met duim en wijsvinger. Over honderd jaar zullen de iPods, de iPhones en iPads alleen nog maar in musea bestaan, maar zullen we nog steeds deze vingerbewegingen maken. Ook hier geldt dat technologie naar de achtergrond verdwenen is. Ineens gaan we op heel andere manieren met informatie om. Met de smartphone of tablet in de hand staan we continu zintuiglijk in contact met onze digitale realiteit. Die is niet van echt te onderscheiden en hoort er bovendien gewoon bij. Toetsenbord en muis hebben plaatsgemaakt voor multi-touch, maar ook andere lang verwachte interactie mogelijkheden doen nu achter elkaar hun intrede. Denk aan de Kinect met zijn bewegingssensoren; denk aan spraakherkenningsbutlers als Siri en nu dus Google die met haar Project Glass het gezichtsvermogen versterkt.
Marshall McLuhan, het orakel van het electronische tijdperk, verkondigde ooit: “All media are extensions of some human faculty. Mental or physical. The wheel is an extension of the foot. Book is an extension of the eye. Clothing is an extension of the skin. Electric circuitry is an extension of the central nervous system. The extension of anyone’s sense, displaces the other senses and alters the way we think. The way we see the world and ourselves. When these changes are made, men change.” Doordat technologie steeds meer onze natuurlijke interface – onze zintuigen – versterkt gaan we een steeds intiemere relatie met informatie aan. Informatie kruipt letterlijk onder onze huid. We gaan een symbiotische relatie met informatie aan. De een kan niet zonder de ander. Het zal er uiteindelijk toe leiden dat we als mens zullen veranderen.
We zijn allen god nu
Recentelijk werd een trailer voor de film Prometheus gepubliceerd. Deze film wordt gemaakt door de regisseur Ridley Scott en speelt zich af in hetzelfde universum als de film Alien. In de promotie video zien we hoe een van de karakters uit de film, de megalomane Peter Weyland, tijdens TED 2023 zijn toekomstvisie verkondigt. De titaan Prometheus stal ooit het vuur van de goden en gaf dit aan de mens. De goden lieten dit akkefietje niet ongestraft. Ze bonden Prometheus aan een rots vast en een adelaar (=eagle) rukte iedere dag zijn lever uit zijn lichaam. Vanwege zijn onsterfelijkheid groeide de lever iedere dag terug en onderging Prometheus de volgende dag dezelfde lijdensweg. Vuur was de eerste echte technologie die de mensheid een stap verder in haar evolutie bracht. Hierna volgen technologieen als de stenen beitel, het wiel, buskruit, het licht, de auto, televisie, nucleaire wapens, ruimtevaart, internet, biotechnologie, nanotechnologie, kernfusie en zelfs cybergenetische individuen elkaar in een razendsnel tempo op. Het leidt volgens Weyland tot maar één mogelijke conclusie: “We are the Gods now”.
Keer op keer verandert de introductie van een nieuwe technologie ons leven ingrijpend en hiermee gepaard gaande ook ons wereldbeeld. De auteur Nicholas Carr trok in het voorlaatste hoofdstuk “iGod” in zijn boek “The Big Switch: Rewiring the World from Edison to Google” een zelfde conclusie. Het hoofdstuk vormde bovendien de opmaat voor zijn wereldberoemde artikel “Does Google Make Us Stupid?” en zijn hieruit volgende boek “The Shallows – What the Internet Is Doing To Our Brains”.
De vraag die nu rijst is of Google met haar Project Glass nu midden in de roos schiet? Is een bril die augmented reality toevoegt aan het dagelijks leven de volgende logische stap in het versterken van onze zintuigen? Heeft Google met de introductie van dit produkt in een klap de iPhone overbodig gemaakt?
Dit artikel vormt een onderdeel van het project “The Post PC Era – Beyond Information At Your Fingertips”. Het artikel is samen met Jaap Bloem geschreven en verschijnt ook op Frankwatching.
