Wie herinnert zich niet de corpsballen van het programma Jiskefet? Kerstens, Kamphuijs en van Binsbergen. Drie lullo’s, die maar in twee dingen geïnteresseerd waren: zuipen en seks. De zin “Hé lullo, heb je nog geneukt?” waarmee de vrienden interesse in elkaars leven toonden, werd te pas en te onpas de ether ingeslingerd. Op het hoogtepunt van de serie stelden alle collega’s in Nederland elkaar die vraag, bij wijze van grap. Uiteindelijk werd het zelfs de titel van een zestal live-optredens van de drie heren in de Heineken Music Hall. Daarna bloedde het gebruik van deze onsterfelijke zin dood.

Maar er is hoop! Sinds december 2011 bestaat eindelijk de applicatie “I Just Made Love”. Daarmee kun je aangeven wanneer je voor het laatst (penetratieve) seks hebt gehad. In de betreffende iPhone- en Android-app, kun je precies duidelijk maken waar, wanneer en in welk standje je “het” hebt gedaan. Natuurlijk is via de bijbehorende website een wereldkaart op te roepen. Daaruit blijkt dat het er vooral in Oost-Europa heet aan toe gaat.

Twitter gaf van origine antwoord op de vraag “Wat ben je aan het doen”. Voor “Waar ben je?” moeten we bij Foursquare zijn. Getglue registreert naar welke muziek we luisteren, naar welke film we kijken of wat voor boek we lezen. Stuk voor stuk zijn het apps, die in een gerespecteerde behoefte voorzien. “I Just Made Love” behoort duidelijk niet tot die categorie. Deze app staat vooral symbool voor het probleem, dat we veel te veel willen delen. Automatisch en zonder na te denken worden berichten ge-retweet, ge-liked en ge-plust. De hamvraag is vooral welk doel het allemaal dient?

Afgelopen weekend bracht de NRC het artikel: “We lijden aan obsessieve digitale verzamelwoede”, van Anouk van Campen en Jan Truijens Martinez. Daar lazen we een aantal interessante waarnemingen:

“Doordat we alles registreren en niet hoeven te verwijderen, naderen we een keerpunt, waarbij het bekijken van onze foto’s en het lezen van alle meningen die we op internet hebben achtergelaten meer tijd in beslag nemen dan het leven dat ons nog rest. […] We bewaren niet omdat het gedenkwaardige momenten zijn, maar omdat we simpelweg geen moment meer durven te verliezen. We zijn steeds banger ons belang te verliezen wanneer we niet constant momenten beleven en dat aan anderen tonen. […] Terwijl we proberen steeds meer momenten te vinden en op te slaan, veranderen we in toeschouwers van ons eigen leven. We aanschouwen in plaats van dat we werkelijk beleven. […] De herinnering wordt belangrijker dan de werkelijke beleving van het moment, terwijl we digitale muren om ons heen bouwen. De nieuwe mens is niet langer de hoofdpersoon, maar een VOYEUR VAN ZIJN EIGEN LEVEN. […] Juist omdat we alles tot iets memorabels maken, wordt ieder moment echter steeds minder waardevol dan het volgende. Steeds weer zoeken we de bevestiging van een moment dat nog mooier en belangrijker is dan het vorige. MAAR ALS ALLES EVEN BELANGRIJK WORDT, WORDT ALLES LANGZAAMAAN GELIJK AAN NIETS [hoofdletters van SD&JB].”

Hear hear! Anouk en Jan geven met hun artikel aan dat het Systeem-Van-Alles-Delen kapot is. Onze Deel-Economie is vet failliet! Dit type economie heeft een nieuwe inhoudelijke en kwalitatieve impuls nodig om op een hoger niveau te komen. Hoe? Door tools en interfaces die het kaf van het koren scheiden. Dat moeten we samen vooral WILLEN. We moeten er echt ons best voor doen. Want, “via internet worden we nu vooral overladen met nieuws en opinies, terwijl de diepgravende analyse steeds verder weg raakt en het maken van een overwogen keuze bijna onmogelijk wordt. We hebben een filter nodig, maar ontvangen met open armen een trechter.” Waardoor alles maar ongecontroleerd naar binnen wordt gegoten.

Straks gaat Facebook naar de beurs. Met een verwachte kapitalisatie van 100 miljard. Net zo veel als fast-foodketen McDonald’s. Wij houden echt ons hart vast. Bubbel of niet? Het jaar 2012 zal het ons leren in hoeverre wij lullo’s met z’n allen in feite keihard worden gen**kt.

Dit artikel is samen met Jaap Bloem geschreven.

Be Sociable, Share!

•