Vorige week maandag stond auteur Joseph B. Pine II voor een volle zaal op het event van Mobile Monday. Op basis van de inmiddels verdwenen YouTube filmpjes en de presentatie Presence en Collaboration van David Coleman is onderstaand verhaal gebaseerd.

Joseph B. Pine II, de auteur van de boeken Mass Customization: The New Frontier in Business Competition (1993), The Experience Economy: Work Is Theatre & Every Business a Stage (1999) en Authenticity: What Consumers Really Want (2007), is zeven jaar bezig geweest met zijn volgende onderzoek omtrent het multiversum. In het jaar 2008 moet dit nieuwe boek uitkomen, hetgeen zijn visie op virtualiteit en realiteit weerspiegelt.

Volgens Pine is het universum een drie-eenheid van tijd, ruimte en materie: “Think about what the universe is. The universe is a trinity of time, space and matter. That’s what the universe is. It is a trinity of these three things. Anything that happens in the universe happens via matter, inside of space through time. You take any object, anything that happens in there and trace it back to where it is on each of these three dimensions. That is reality. That is objective truth. This is what the universe is.”

Het boek Future Perfect van Stan Davis heeft het leven van Pine voorgoed veranderd. In het boek wordt in het hoofdstuk No Matter het concept van ontastbare goederen uitgelegd: “in the new economy the value added will come increasingly from intangibles. Who’s importance does not lie in the material existence.”

Volgens Pine legt Stan Davis met het begrip No Matter uit dat intangibles niets anders zijn dan digitale goederen en diensten. In Pine’s beleving is No Matter niets anders dat de nullen en enen die via het netwerk getransporteerd worden. Matter zijn de atomen en No-Matter zijn de bits. Het zijn elkaars tegenpolen op een as.
Conform bovenstaande denkwijze moet er dus ook een No-Space bestaan. Een ontastbare vorm van ruimte. Virtualiteit dus. Space is fysiek, No-Space is virtueel. Realiteit versus virtualiteit. Tot slot valt er dus ook een No-Time te definiëren. Tijd is lineair, tijd verstrijkt zonder dat we hier controle over kunnen uitoefenen. No-Time is niet lineair. Het is asynchroon. Het staat ons toe om voor en achteruit te gaan. No-Time verloopt niet volgens een bepaalde volgorde.

Het eindresultaat is niet het universum, maar iets wat Pine het multiversum noemt. Het raamwerk definieert niet een wereld maar acht verschillende werelden, namelijk: Physical World, Virtual World, Mirror World, Augmented Reality, Alternate Reality, Warped Reality, Augmented Virtuality, en Physical Virtuality. Onderstaande tabel geeft een overzicht van deze werelden.

De kracht van het raamwerk zit in de logica waarmee deze werelden zich aan de ene kant van elkaar onderscheiden en aan de andere kant elkaar complementeren. Iedere wereld heeft zijn eigen niche en vervult een bepaalde functie. Iedere wereld heeft ook zijn eigen mediamix en levert hiermee een eigen beleving. Volgens Pine genereert iedere wereld zijn eigen waarde: “The Multiverse is a new way of thinking of all the possibilities you have to be able to create new value inside of your businesses. Every world is an opportunity to create value.”

Be Sociable, Share!

•