Interessant artikel. In het artikel wordt beschreven hoe ons leven steeds digitaler wordt. Aan de ene kant is er de invloed van virtuele werelden zoals bijvoorbeeld Second Life en World of Warcraft. Steeds meer mensen zien de geneugten in van deze werelden. Aan de andere kant plukken we steeds meer de voordelen van het digitale netwerk dat ons dagelijks leven aanvult, zoals bijvoorbeeld de Tom Tom en Google Earth.
De schrijver pakt naar mijns insziens twee stromingen op die elkaar versterken. De indeling is echter te grof en er ontbreekt nog wat aan zijn visie, zoals bijvoorbeeld de wereld van Life Streaming (wiki’s, blogs, twitter, ustream etc.). Een betere onderverdeling kun je vinden in het Metaverse rapport.
Belangrijkere vraag: Hoe denk jij dat onze digitale toekomst er uit ziet?
Interessant idee om te proberen verschillende stromingen te onderscheiden. Zelf zie ik een andere indeling, gebaseerd op hoe de duitse filosoof Heidegger het beschrijft in zijn werk ‘Sein und Zeit’.
Als ik hem redelijk vrij interpreteer dan kun je volgens Heidegger twee typen technologie onderscheiden: voorhanden en terhanden technologie. Bij voorhanden technologie gaat het hem om technologie die ons ter beschikking staat, bij terhanden betreft het technologie waarmee we ons als individu vereenzelfigen op een dusdanige wijze dat we opgaan in de techniek. Dit kan bijvoorbeeld een timmerman zijn die een spijker in een plank slaat.
Deze simpele tweedeling gaat denk ik ook op voor netwerktechnologie. Op het moment dat je in een virtuele wereld rondloopt ga je op in de techniek, je vergeet dat je eigenlijk op een stoel achter een scherm zit. Alle emotionele en verstandelijke beleving krijgt betekenis in de context van de virtuele wereld. Dit geldt echter ook op het moment dat je een taak als navigeren delegeert aan een TomTom. Jij en het apparaat zorgen er samen voor dat je de bestemming bereikt. Zo ervaar je het geestelijk ook, pas op het moment dat TomTom uitvalt wordt je teruggeworpen in een oude werkelijkheid waarin je zelf moet navigeren.
Wat is nu de crux van dit betoog? Welnu, mijn inziens vereenzelfigd de mens zich van nature steeds meer met techniek, hetzij virtuele techniek, een technologisch hulpmiddel of iets er tussenin. Dit is de kern van menszijn, in ieder geval iets wat ons onderscheidt van dieren.
Daarop voortdurend wil ik de volgende claim maken over onze digitale toekomst. De mens zal in de toekomst meer en meer opgaan in een wereld waarin ruimte en tijd is geherdefinieerd naar een plek in een holodeck-achtige ruimte. Theoretisch is het summum van technologisch vernuft dat je als mens volledig emotioneel en verstandelijk gedrogeerd wordt. Hierbij is het denk ik ‘key’ dat het idee van vrije wil gehandhaafd moet blijven willen we het accepteren. We moeten kunnen kiezen om de techniek van terhanden weer voorhanden te laten zijn. We moeten tenminste de illusie hebben dat we technologisch vernuft weer af kunnen schaffen op het moment dat we hiervoor kiezen.